Ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι περνά ο Αντίνοος Αλμπάνης. Ο ηθοποιός αυτές τις ημέρες κάνει ένα διάλειμμα από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις και ξεκουράζεται με την παρέα του στην Ίο.

Ωστόσο, όσο αυτός απουσιάζει από το σπίτι του στην Αθήνα ένας διαρρήκτης μπήκε μέσα.

Ο ίδιος ενημερώθηκε για τη ληστεία και θέλησε μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram να στείλει ένα μήνυμα προς τον άνδρα που εισέβαλε στον προσωπικό του χώρο.

Οπως έγραψε στην ανάρτησή του, στο σπίτι του το μοναδικό πράγμα αξίας είναι ένα αυτόγραφο της Σαμπρίνας.

Παράλληλα, τόνισε ότι εκεί όσο εκείνος λείπει βρίσκεται ο σκύλος του και η κυρία που τον φροντίζει.

Αναλυτικά η ανάρτησή του

«Αγαπητέ άνθρωπε που με ακολουθείς, όπως έχεις καταλάβει είμαι σε διακοπές ωστόσο, αν ο επαγγελματικός σου προσανατολισμός συμπεριλαμβάνει κλοπές και διαρρήξεις, μάθε πως στο σπίτι μου βρίσκεται το σκυλί μου που έχει τα νεύρα του από 4 μηνών όπως και η κυρία που το κρατάει, η οποία έχει και αυτή τα νεύρα της από τα 4 και ξέρει και ουνάγκι επίσης, να σε ενημερώσω πως το μοναδικό πράγμα αξίας στο σπίτι είναι ένα αυτόγραφο της Σαμπρίνας που μου έδωσε το ‘92 στη γιορτή της Σταφίδας στα Κρέστενα Ηλείας. Τέλος, να ξέρεις πως μένω πολύ κοντά στο σπίτι του πρωθυπουργού ο οποίος λογικά παρακολουθεί -νόμιμα- το κινητό σου και θα σε πιάσει.

Ξανασκέψου το
φιλικά, Αντίνοος».

«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο χθεσινό απολογητικό διάγγελμα ήταν ευθύς! Από το ένοχος προτίμησε το ανεύθυνος και το ανίκανος. Καθώς απέφυγε σκόπιμα να αποκαλύψει ευθέως την αλήθεια στον ελληνικό λαό: Ποιος έχει την κύρια πολιτική ευθύνη. Ποιος διόρισε, στήριξε, κάλυψε, ξέπλυνε, μέχρι πρόσφατα αυτούς τους δύο που παραιτήθηκαν. Ποιος έδωσε εντολή στους πιο κοντινούς υπουργούς του -Γεραπετρίτη, Πιερρακάκη, Οικονόμου- να ψεύδονται, διαψεύδοντας τα αδιάψευστα. Τι ακριβώς συμβαίνει με το σύστημα Predator. Πόσους και ποιους άλλους έθεσε υπό παρακολούθηση», επισημαίνει ο Γιάννης Μαντζουράνης, δικηγόρος και μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, σε δήλωσή του που έκανε στα social media. Και διερωτάται: Εσείς, θα τον εμπιστευόσασταν μετά από όλα αυτά όχι για πρωθυπουργό, αλλά έστω για ασφαλιστή σας;

Διαβάστε αναλυτικά τη δήλωση του Γ. Μαντζουράνη: 

«ΘΑ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΣΑΣΤΑΝ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗ ΣΑΣ;

Στο απολογητικό του διάγγελμα για τις "επισυνδέσεις" ο κ. Μητσοτάκης είπε:

Ο "χειρισμός" της νόμιμης (!) παρακολούθησης Ανδρουλάκη υπήρξε "ελλιπής".  

Ο διοικητής της ΕΥΠ απολύθηκε γι' αυτό.

Ο κ. Δημητριάδης απολύθηκε γιατί έχει την πολιτική ευθύνη.

Δεν είπε:

Ποιος έχει την κύρια πολιτική ευθύνη.

Ποιος διόρισε, στήριξε, κάλυψε, ξέπλυνε, μέχρι πρόσφατα αυτούς τους δύο.

Ποιος έδωσε εντολή στους πιο κοντινούς υπουργούς του -Γεραπετρίτη, Οικονόμου, Πιερρακάκη- να ψεύδονται διαψεύδοντας τα αδιάψευστα.  

Ποιος ψήφιζε νυχτερινές τροπολογίες για να μη βγουν στη φόρα τα "άπλυτα των κοριών".

Πόσους και ποιους άλλους πολίτες, πολιτικούς και δημοσιογράφους έθεσε υπό παρακολούθηση η ΕΥΠ στο διάστημα της διακυβέρνησής του.

Τι ακριβώς συμβαίνει με το σύστημα Predator.

Θα τον εμπιστευόσασταν μετά από όλα αυτά όχι για πρωθυπουργό, αλλά έστω για ασφαλιστή σας;».

Δείτε την ανάρτηση του Γ. Μαντζουράνη στο Facebook:

❗ΘΑ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΣΑΣΤΑΝ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗ ΣΑΣ; Στο απολογητικό του διάγγελμα για τις "επισυνδέσεις" ο κ. Μητσοτάκης είπε: Ο...

Δημοσιεύτηκε από Γιάννης Μαντζουράνης στις Δευτέρα, 8 Αυγούστου 2022

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος Δημοσιογράφος, διαχειριστής της σελίδας konstantakopoulos.gr

Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο η Ευρώπη που χάνει τον πόλεμο της ενέργειας. Είναι η ανθρωπότητα που χάνει τώρα τον πόλεμο για την επιβίωσή της.

Η Ευρώπη έχασε τον ενεργειακό πόλεμο, γράφει ο Thomas Fazi σε μια έξοχη ανάλυσή του για την πολύ άσχημη, χωρίς προοπτική και δυνάμει τραγική, αν κοπεί ολότελα το ρωσικό αέριο, οικονομική κατάσταση της ηπείρου.

Ο Fazi αποδίδει την ευρωπαϊκή «ήττα» εκτός από την εμμονή των ηγετών της Γερμανίας και της Ευρώπης στη λιτότητα και στην πολιτική της απέναντι στη Ρωσία και, τελικά, στην «ανικανότητα» των πολιτικών και αξιωματούχων της Γερμανίας και της Ευρώπης.

Διαφωνούμε. Όχι μόνο ανίκανοι δεν είναι, ικανότατοι αποδεικνύονται στο να εφαρμόζουν με παραδειγματική πειθαρχία (και ανεξαρτήτως του κόστους για τους λαούς και τις χώρες που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν) όσα ζητάει από αυτούς το παγκόσμιο Χρηματιστικό Κεφάλαιο και τα όργανά του, όπως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Αν υπάρχουν ανίκανοι, εμείς είμαστε οι ανίκανοι. Γιατί φοβόμαστε να καταδικάσουμε και να αντιταχθούμε σε αυτές τις πολιτικές, μπας και μας πούνε φίλους του Πούτιν και μας κάνουν ζημιά στην τσέπη μας και στην καριέρα μας. Γιατί οι δυτικοί διανοούμενοι και οι δημόσιες προσωπικότητες κάθε είδους, δεν έχουμε το κουράγιο να καταδικάσουμε ανοιχτά τον δικό μας, τον δυτικό ιμπεριαλισμό, που οδηγεί στην καταστροφή της ανθρωπότητας, περιλαμβανομένης της ίδιας της Δύσης, και να ζητήσουμε, εδώ και τώρα, τον τερματισμό του πολέμου, των κυρώσεων και του εξοπλισμού της Ουκρανίας. Γιατί επιτρέψαμε, με τον α’ ή β’ τρόπο, εδώ και πολύ καιρό, στα πολιτικά κόμματα και στις οργανώσεις που υποστηρίζουμε, στα συνδικάτα των οποίων είμαστε μέλη, να διοικούνται είτε από καιροσκόπους, είτε από όργανα οικονομικών συμφερόντων και ξένων δυνάμεων.

Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο η Ευρώπη που χάνει τον πόλεμο της ενέργειας. Είναι η ανθρωπότητα που χάνει τώρα τον πόλεμο για την επιβίωσή της.

Κίνα και Κλίμα

Τον χάνει αυτόν τον πόλεμο η ανθρωπότητα στο μέτωπο της Ταϊβάν, όπου η Ουάσιγκτον πάει να ξεκινήσει με την προβοκάτσια Πελόζι μια δεύτερη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Κίνας. Τον χάνει και στο μέτωπο της κλιματικής αλλαγής, όπου όλες οι προειδοποιήσεις κατατείνουν στο ότι ελάχιστος χρόνος υπάρχει ακόμα, αν υπάρχει, για να ανακοπεί το φαινόμενο αυτό, δυνάμει ασύμβατο με την επιβίωση του Γένους των Ανθρώπων.

«Ο κόσμος απέχει ένα λάθος υπολογισμού από την πυρηνική εξολόθρευσή του», προειδοποιεί την ανθρωπότητα ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, που διάλεξε να πάει στη Χιροσίμα για την επέτειο του βομβαρδισμού της. Αλλά μετά βίας διεκδικούν οι προειδοποιήσεις του ένα μονόστηλο στις εφημερίδες και τα σάιτ μας – και αν το κερδίσουν και αυτό.

(Οι γραμμές αυτές γράφονται το πρωί της 3ης Αυγούστου. Αντιδρώντας στις ειδήσεις που δεν είναι εύκολο να φιλτραριστούν σε real time, τα ραδιόφωνα παίζουν πρώτη είδηση ή πάντως ψηλά τα της Ταϊβάν, όπως θα έκανε κάθε δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του. Όλες όμως οι ελληνικές καθημερινές εφημερίδες, πλην δύο, της «Δημοκρατίας» και της «Εστίας», υποβαθμίζουν κραυγαλέα ή και εξαφανίζουν την είδηση. Μια είδηση που αντικειμενικά αφορά ακόμα και την επιβίωση της ανθρωπότητας. Υποθέτουμε για να μη στενοχωρήσουν τους Αμερικανούς).

Ανεξαρτήτως του αν η Πελόζι πήγε στην Ταϊβάν έχοντας όντως την αντίθεση του Μπάιντεν και των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και όλων των σουρεαλιστικών, αν δεν ήταν τραγικά για ένα τέτοιο θέμα, που διαβάσαμε για την αμερικανική θέση στο θέμα, ένα πράγμα γίνεται σαφές. Είτε μιλάμε για την περυσινή άσκηση Sea Breeze, όταν ο Μπόρις Τζόνσον έστειλε ένα αντιτορπιλικό στα χωρικά ύδατα της Κριμαίας (η προαλειφόμενη για διάδοχός του Λιζ Τρας, σημειωτέον, είναι πολύ χειρότερη), είτε μιλάμε για την παρ’ολίγον κρίση στο θύλακα του Καλίνινγκραντ και για την παρολίγο στρατιωτική αντιπαράθεση Σέρβων και Αλβανών (που ανεβλήθη επί ένα μήνα από την Ουάσιγκτον, από όπου όμως εκπορεύτηκε!), σε μια σειρά περιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη διαπιστώνουμε την ύπαρξη μιας εξτρεμιστικής πτέρυγας στα κέντρα εξουσίας της «συλλογικής Δύσης», που επιδιώκει να βάλει φωτιά παντού και να δημιουργήσει συνθήκες χάους, πιστεύοντας ότι μόνο μια γενίκευση των συγκρούσεων μπορεί να προστατεύσει την απειλούμενη δυτική κυριαρχία στον πλανήτη. (Θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να συμβεί και στο ελληνοτουρκικό μέτωπο αυτό, όπου δυνάμεις στον άξονα Τραμπ-Νετανιάχου, της «Διεθνούς του Χάους» δηλαδή, μας έσπρωξαν συστηματικά σε πολιτικές που τροφοδοτούν την ένταση μετά το 2015. Ο τρόπος για να αχθούν Ελλάδα και Τουρκία σε καταστροφική μεταξύ τους σύγκρουση, είναι με επιδέξια εκμετάλλευση των ιδιοτήτων τους από τρίτες δυνάμεις. Οι ιδιότητες αυτές είναι ο έξαλλος τουρκικός υπερεθνικισμός από τη μια, η πλήρης εξάρτηση της Ελλάδας, δηλαδή η ουσιαστική εξαφάνισή της ως διεθνούς υποκειμένου, από την άλλη).

Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι δημοσιογράφος, διαχειριστής της σελίδας konstantakopoulos.gr και συνιδρυτής της Delphi Initiative. Εργάσθηκε στο παρελθόν σε ερευνητικά ιδρύματα της Γαλλίας και της Ελλάδας ως φυσικός, στο πρωθυπουργικό γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου ως ειδικός συνεργάτης για θέματα ελέγχου των εξοπλισμών και στη Μόσχα ως διευθυντής του γραφείου του Αθηναϊκού Πρακτορείου επί δεκαετία και ως ανταποκριτής για πολλά μέσα. Συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Ράπτη (Pablo) στην έκδοση της διεθνούς επιθεώρησης για την Αυτοδιαχείριση “Utopie Critique”. Έχει γράψει τα βιβλία: “Η Κύπρος στο στόχαστρο – Γιατί θέλουν μια Κύπρο χωρίς Έλληνες” (Ινφογνώμων 2017), “Η Κύπρος σε Παγίδα” (Λιβάνης, 2008), “Η Αρπαγή της Κύπρου” (Λιβάνης, 2004) και “Φάκελος Ελλάς – Τα αρχεία των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών” (Λιβάνης, 1993).

Οι καταγγελίες και οι αποκαλύψεις σχετικά με τις παρακολουθήσεις και τις υποκλοπές ιδιωτικών τηλεφωνικών συνομιλιών είναι, χωρίς αμφιβολία, εξαιρετικά σοβαρές.

Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός οφείλουν να δώσουν συγκεκριμένες απαντήσεις και να πάψουν να κρύβονται πίσω από τις «θυσίες» της κάθε «Ιφιγένειας», τις αστειότητες του τύπου «δεν ήξερα, δεν άκουσα» και τα υποκριτικά περί «ασυγχώρητου λάθους» που διαρρέονται.

Και αυτό γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με «κακούς χειρισμούς» και «λάθη», όπως λέει η κυβέρνηση, ούτε με κάτι το «πρωτοφανές», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Έχουμε να κάνουμε μονάχα με την «κορυφή του παγόβουνου» της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί διαχρονικά και η οποία περιγράφεται από την πλήρη ασυδοσία των διάφορων κέντρων, μηχανισμών και υπηρεσιών, επίσημων και ανεπίσημων, εγχώριων και ξένων, «στο πιάτο» των οποίων βρίσκονται οι ιδιωτικές συνομιλίες και τα προσωπικά δεδομένα του καθενός και της καθεμιάς.

Η ελληνική νομοθεσία, έχοντας ενσωματώσει τις κατευθύνσεις της ΕΕ, προβλέπει μαζικές άρσεις του απορρήτου της επικοινωνίας στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας». Πρόκειται για μια αστική νομική έννοια - «ομπρέλα», που μπορεί να χωρέσει κυριολεκτικά τα πάντα, πόσο μάλλον τις θέσεις και τη δράση, που η αστική τάξη θεωρεί πραγματικά επικίνδυνες για την εξουσία της.

Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), «η άρση του συνταγματικώς προστατευόμενου δικαιώματος στην απόρρητη, ελεύθερη ανταπόκριση είναι νοητή μόνο υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις που θέτει το ίδιο το Σύνταγμα, στο άρθρο 19 και εξειδικεύει ο σχετικός εκτελεστικός νόμος (ν. 2225/1994, ΦΕΚ 121Α/20.07.1994)».

Με άλλα λόγια, οι «νόμιμες παρακολουθήσεις» για τις οποίες μιλάει η κυβέρνηση, βασίζονται σε νόμο που υπάρχει από το 1994, δηλαδή εδώ και 28 χρόνια και συνεχίζει να υπάρχει με όλες τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει από τότε μέχρι σήμερα.

Καμία δεν τον «έθιξε», αντίθετα όσες παρεμβάσεις έγιναν ήταν στην κατεύθυνση της ακόμα μεγαλύτερης «απλοποίησης» των σχετικών διαδικασιών, με κατάργηση «περιττών» και «χρονοβόρων» προϋποθέσεων, που αποτελούσαν, δήθεν, «δικλείδες ασφαλείας».

Πρακτικά, μια άρση του απορρήτου για «λόγους εθνικής ασφαλείας» μπορεί να γίνει χωρίς καμία ουσιαστική αιτιολόγηση, με μια απλή εισαγγελική διάταξη που αποστέλλεται στην ΑΔΑΕ και η οποία δεν χρειάζεται να αναφέρει καν το όνομα του στόχου, παρά μόνο τον αριθμό της τηλεφωνικής σύνδεσης.

Στο γράφημα που επεξεργάστηκε το 902.gr και το οποίο περιλαμβάνει στοιχεία των ετήσιων εκθέσεων πεπραγμένων της ΑΔΑΕ, φαίνεται η διαχρονική τάση αλματώδους αύξησης που παρουσιάζει ο αριθμός τέτοιων εισαγγελικών διατάξεων.

Ενδεικτικά:

• το 2010, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, παρατηρείται αύξηση κατά 115,7% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. 
• το 2018, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρατηρείται αύξηση 54,7% σε σχέση με το 2017 και 
• το 2020, με κυβέρνηση ΝΔ καταγράφεται νέα μεγάλη αύξηση 17,7% σε σχέση με το 2019.

Σαν αποτέλεσμα, το 2020 φτάσαμε να έχουμε κατά μέσο όρο 38 τέτοιες εισαγγελικές διατάξεις την ημέρα! Κανονική «υπόθεση ρουτίνας» δηλαδή...

Σημειωτέον ότι οι αριθμοί αφορούν στο πλήθος των εισαγγελικών διατάξεων και όχι των ατόμων για τα οποία διατάσσεται η άρση του απορρήτου. Κι αυτό γιατί στο πλαίσιο κάθε διάταξης μπορεί να περιλαμβάνεται πάνω από ένας τηλεφωνικός αριθμός.

Στην πραγματικότητα, ο αριθμός των προσώπων, το απόρρητο των οποίων αίρεται είναι υπερπολλαπλάσιος και απροσδιόριστος, αφού μία άρση μπορεί να αφορά ακόμα και ολόκληρες περιοχές.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μάλιστα, δεν θα μάθουν ποτέ ότι υπήρξαν στόχοι υποκλοπών και μάλιστα αυτό πλέον γίνεται «κανονικά και με τον νόμο», αφού με τροπολογία που έφερε τον Μάρτιο του 2021 η κυβέρνηση της ΝΔ, καταργήθηκε η υποχρέωση ενημέρωσης του «στόχου» μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, εφόσον η άρση απορρήτου είχε γίνει με την επίκληση λόγων «εθνικής ασφαλείας».

Τραγική ειρωνεία: τη συγκεκριμένη τροπολογία υπερψήφισε και το ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του οποίου φέρεται να έπεσε και θύμα της…

Τα παραπάνω, βέβαια, περνούν «στα ψιλά» της προσχηματικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στα αστικά κόμματα, η οποία, όσον αφορά το νομοθετικό πλαίσιο, επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά στη μεταφορά της ΕΥΠ στην αρμοδιότητα του Πρωθυπουργού το καλοκαίρι του 2019, με τον ΣΥΡΙΖΑ να εντοπίζει τη λύση σε μία ακόμα «διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή» που θα έχει την ευθύνη…

ΥΓ1: Οι διάφοροι «έκπληκτοι» καλό θα ήταν να εξηγήσουν γιατί έχουν «θάψει» εδώ και 6 χρόνια -είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αντιπολίτευση- τις συνεχείς καταγγελίες του ΚΚΕ για περιστατικά συνακροάσεων στην έδρα της Κεντρικής Επιτροπής του.

ΥΓ2: Αν τα παραπάνω συμβαίνουν νόμιμα, μπορεί κανείς να βάλει με το μυαλό του τι «πανηγύρι» γίνεται παρασκηνιακά, σε συνθήκες, μάλιστα, ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή και μετατροπής της χώρας σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση, στο έδαφος της οποίας «σουλατσάρουν» κάθε μέρα στρατεύματα και εξοπλισμοί, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.

ΥΓ3: Το «φακέλωμα» σήμερα περιλαμβάνει πολλές περισσότερες και πιο σύγχρονες μεθόδους από την παρακολούθηση μιας τηλεφωνικής συνομιλίας και επεκτείνεται σε όλο το φάσμα αυτού που ονομάζεται «προσωπικά δεδομένα». Ο σχετικός νόμος για την «προστασία» των προσωπικών δεδομένων, που επίσης αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα των εξαιρέσεων με την απλή επίκληση «λόγων εθνικής ασφαλείας», ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2019 από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Μέρα25.

ΥΓ4: Πριν τοποθετηθεί με τόση σιγουριά ο ΣΥΡΙΖΑ για το ότι «σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα» τέτοια περιστατικά θα οδηγούσαν σε άμεση παραίτηση της κυβέρνησης, ας ρωτήσει το «προοδευτικό» πρότυπό του, την κυβέρνηση της Ισπανίας, όπου μόλις τον περασμένο Μάιο αποκαλύφθηκε η παρακολούθηση 65 πολιτικών, ακαδημαϊκών και άλλων ατόμων που συνδέονται με το κίνημα υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας, με το ισραηλινό λογισμικό Pegasus.

Πηγή: 902.gr

«Ακόμη δεν έχει στεγνώσει το μελάνι από την απόφαση του δικαστηρίου για τον Λιγνάδη και παίρνετε μια καταδικαστική απόφαση για τέσσερα παιδιά που ομορφαίνουν ένα κτίριο;» διερωτήθηκε η αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ), Μάρθα Κορίτσογλου, που βρέθηκε στο δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης τεσσάρων νέων που κατηγορούνταν για το ...αδίκημα βανδαλισμού δημόσιας περιουσίας- συγκεκριμένα γκραφίτι σε τοίχο. Μόνο που τα παιδιά ήταν περαστικοί. Βρέθηκαν πάνω τους σπρέι -διαφορετικού χρώματος από το σχέδιο για το οποίο κατηγορήθηκαν- και στήθηκε ένα σαθρό κατηγορητήριο για ένα σχέδιο στο Θησείο, ενώ εκείνοι είχαν ομορφύνει με εικαστικό εγκαταλελλειμμένο κτίριο στην Πειραιώς.

της Γεωργίας Κριεμπάρδη

Τέσσερις νέοι, εκ των οποίων οι τρεις είναι αριστούχοι φοιτητές σχολών Καλών Τεχνών και ο τέταρτος τελειόφοιτος ΤΕΙ κι εργαζόμενος, τελικώς καταδικάστηκαν σε 6 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Επιμελητήριο, την Παρασκευή 15/7 στον σταθμό ΗΣΑΠ στο Θησείο η παρέα των τεσσάρων νέων περικυκλώθηκε και δέχθηκε, ξαφνικά και απρόκλητα, επιθετική συμπεριφορά και έρευνα από ομάδα 12 περίπου αστυνομικών που επέβαιναν σε μοτοσυκλέτες. Τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν στο αυτόφωρο με την κατηγορία της διακεκριμένης φθοράς ξένης περιουσίας (σχέδιο σε τοίχο -γραφίτι-εν προκειμένω). Το μόνο στοιχείο που είχαν ήταν τα σπρέι που βρέθηκαν μετά από σωματική έρευνα στις τσάντες των φοιτητών, οι οποίοι εξήγησαν ότι είχαν ζωγραφίσει σε εγκαταλελειμμένο κτίριο στην οδό Πειραιώς -σε εγκαταλελειμμένο κτίριο επαναλαμβάνουμε κι όχι σε υπό στενή έννοια δημόσιο χώρο-. Το δικαστήριο τους καταδίκασε σε έξι μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή, παρά την πρόταση της εισαγγελέως να αθωωθούν οι κατηγορούμενοι λόγω αμφιβολιών, παρότι ο μάρτυρας αστυνομικός, έπεσε σε αντιφάσεις και ήταν καταφανές ότι υπήρχε μόνο η ένδειξη των σπρέι στις τσάντες. Αντίθετα οι νέοι έδειξαν στο δικαστήριο το εικαστικό έργο που είχαν κάνει στην Πειραιώς, καθώς και άλλων έργων που έχουν πραγματοποιήσει στο παρελθόν -όπως δημοσιεύει το Επιμελητήριο. 

Η κα. Κορίτσογλου, που κατέθεσε το δικαστήριο, περιέγραψε στο ΤΡΡ όσα διαδραματίστηκαν στη δικαστική αίθουσα. «Εμάς μας ειδοποίησε για την υπόθεση ο καθηγητής ενός παιδιού κι εγώ πήγα ως αντιπρόεδρος του ΕΕΤΕ να υποστηρίξω την αξία αυτής της τέχνης. Τώρα, όσο γι’ αυτά που έγιναν εκείνη την Παρασκευή, μια παρέα τεσσάρων παιδιών έγινε “στόχος” αστυνομικών που περνούσαν από το Θησείο μετά από ημέρα διαδηλώσεων και επεισοδίων. Οι αστυνομικοί, προφανώς έρχονταν “φτιαγμένοι” από τα επεισόδια και βρήκαν …εύκολα θύματα. Χωρίς κανέναν λόγο έκαναν έρευνα στα παιδιά με βίαιο τρόπο. Βρήκαν πολύχρωμα σπρέι στα σακίδιά τους και το “αστείο” είναι ότι το γκράφιτι στο Θησείο για το οποίο …κατηγορήθηκαν ήταν μονοχρωματικό. Βασικά, ήταν ένα γράμμα. Τι ανάγκη έχουν τέσσερις καλλιτέχνες να πάνε να γράψουν ένα γράμμα; Η πολιτική αγωγή παρά τα όσα άκουσε επέμεινε στη μήνυση… Επίσης, ο αστυνομικός που ήρθε στο δικαστήριο να καταθέσει έπεσε σε αντιφάσεις. Ρωτήθηκε τι τον έκανε να ψάξει τα παιδιά και είπε “εε τους είδαμε όλους μαζί μπροστά από έναν τοίχο με γκράφιτι”. Μετά είπε ότι “κατάλαβε πως ήταν εκείνης της ώρας το γκράφιτι γιατί μύριζε φρέσκια μπογιά”, χωρίς να έχουν δει ποιος το έκανε ωστόσο».

Το ΤΡΡ επιβεβαίωσε το περιστατικό από μάρτυρα που ήταν εκεί. Τα παιδιά ήταν σε απόσταση 100μ. περίπου από τον τοίχο εκεί στο Θησείο, αστυνομικοί της ομάδας ΔΕΛΤΑ τους πλησίασαν για έλεγχο, τους πήγαν στο τμήμα για «εξακρίβωση στοιχείων», ενώ είχαν δείξει τις ταυτότητές τους και δε βρέθηκε κάτι ύποπτο πάνω τους. Τους άφησαν περί τις 4 ώρες στο τμήμα και ο επικεφαλής της ομάδας ΔΕΛΤΑ κίνησε αυτεπάγγελτα τη νομική διαδικασία, πήρε τηλέφωνο τον σταθμάρχη του ΗΣΑΠ και είπε “νομίζω πως τέσσερα παιδιά έκαναν κάτι”. Οι κατηγορίες που αποδόθηκαν στα παιδιά και η συζήτηση στο δικαστήριο, με τα “πειστήρια” των αστυνομικών θύμιζε περισσότερο συζήτηση καφενείου, ότι “κάποιοι νομίζω έκαναν κάτι”.

Η θέση της αντιπροέδρου του ΕΕΤΕ είναι ξεκάθαρη: δε νοείται να κατηγορούνται καλλιτέχνες ότι μουτζουρώνουν τους δρόμους και βανδαλίζουν το δημόσιο έργο. Οι καλλιτέχνες κάνουν τέχνη, θέλουν έργα να επικοινωνούν με το κοινό, να περνάνε μηνύματα, να καυτηριάζουν-σχολιάζουν την επικαιρότητα μέσα από τη ζωγραφική.

«Με ρώτησαν στο δικαστήριο “μα καλά, δε χρειάζεται άδεια για να βάψεις έναν τοίχο;”» μου είπε, με την ίδια να απαντά πως πλέον δήμοι, ακόμα και διευθυντές σχολείων καλούν καλλιτέχνες να ζωγραφίσουν τοίχους κτηρίων.  Θυμίζει μάλιστα τον Bansky, τον σπουδαιότερο κατά πολλούς street artist. Mιλάει για ένα βαθιά σκοταδιστικό κράτος, το ελληνικό. «Δε θέλουν τον πολιτισμό. Θέλουν μια νέα γενιά άβουλη. Θέλουν να βουλώνουν τα στόματα των παιδιών που έχουν κάτι να πουν, των ανήσυχων νέων». 

Κι είναι πολλά τα εικαστικά που βλέπουμε στους δρόμους καθημερινά. Άλλα γλυκανάλατα, άλλα για εκείνη τη Μαρία που ακόμη κάποιος την αγαπά, άλλα που κοσμούν ολόκληρα κτίρια με συνθέσεις που στηλιτεύουν με τον δικό τους τρόπο τη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε. Είναι άλλα που όποιος περνάει τα φωτογραφίζει κι άλλα που κάποιοι θέλουν να τα κουκουλώσουν, όχι γιατί είναι άσχημα, αλλά γιατί περνάνε στο κοινό αλήθειες -αλήθειες που στο κράτος με τα λάθη του δεν αρέσουν. Κριτής της τέχνης είναι πάντα το κοινό. Κι είναι πάντα υποκειμενικό της κριτήριο.

• Πηγή: thepressproject.gr

Η πολυπληθέστερη πολιτεία της Αυστραλίας έκανε, σήμερα, ένα σημαντικό βήμα προς την απαγόρευση του ναζιστικού συμβόλου, της σβάστικας, όταν η Κάτω Βουλή του Κοινοβουλίου της Νέας Νότιας Ουαλίας ενέκρινε νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την εμφάνισή τους. Το νομοσχέδιο πρέπει να περάσει από την άνω Βουλή για να γίνει νόμος.

Η Βικτόρια, η δεύτερη πολυπληθέστερη πολιτεία της Αυστραλίας, τον Ιούνιο έγινε η πρώτη στην Αυστραλία που ψήφισε νόμο που απαγορεύει τη δημόσια εμφάνιση ναζιστικών σβαστικών. Οι πολιτείες του Κουίνσλαντ και της Τασμανίας έχουν προαναγγείλει παρόμοιους νόμους, πράγμα που σημαίνει ότι οι μισές από τις οκτώ πολιτείες και εδάφη της Αυστραλίας και το μεγαλύτερο μέρος του αυστραλιανού πληθυσμού απαγορεύεται να επιδεικνύουν ναζιστικά σύμβολα.

Ο Γενικός Εισαγγελέας της Νέας Νότιας Ουαλίας Μαρκ Σπίκμαν είπε στο κοινοβούλιο την Τρίτη ότι η ναζιστική σβάστικα έβλαψε και προβλημάτισε μέλη της κοινότητας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της εβραϊκής πίστης.

Το 2020, η αστυνομία της Νέας Νότιας Ουαλίας έλαβε 31 αναφορές για την επίδειξη σημαιών των Ναζί, συμπεριλαμβανομένης μιας από ένα σπίτι κοντά σε μια συναγωγή του Σίδνεϊ. «Η συμπεριφορά μίσους και προσβλητική είναι εντελώς απαράδεκτη στην κοινότητά μας», είπε ο Σπίκμαν.

Η χρήση ή η επίδειξη ναζιστικών σημαιών ή ναζιστικών αναμνηστικών που φέρουν σβάστικες θα απαγορεύονται βάσει του νόμου. Η νομοθεσία θα επιτρέπει τη χρήση του συμβόλου για θρησκευτικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς.

Η σβάστικα για βουδιστές, ινδουιστές, ζαϊνιστές και άλλες θρησκευτικές κοινότητες είναι ένα αρχαίο και ιερό σύμβολο.

Τα άτομα θα αντιμετωπίζουν 12 μήνες φυλάκιση ή πρόστιμο 11.000 δολαρίων Αυστραλίας (7.670 $) για παραβίαση των νόμων, ενώ οι εταιρείες αντιμετωπίζουν πρόστιμα 55.000 AU$$ (38.350 $).

Βάσει τροπολογίας, η αναθεώρηση των νόμων θα πρέπει να πραγματοποιηθεί εντός 3 1/2 ετών από την έναρξη ισχύος τους.

Η Βικτόρια έχει επιβάλει ποινές 22.000 AU$$ (15.340$) και 12 μήνες φυλάκιση για την επίδειξη της ναζιστικής σβάστικας.

Από το ξημέρωμα, μπουλντόζες, υπό την ισχυρή συνοδεία ΜΑΤ, τοποθέτησαν τσιμεντένιους φτάχτες για να αποκλείσουν την πλατεία, ενώ έγιναν και κοπές δέντρων από συνεργεία.

Κάτοικοι συγκεντρώθηκαν και μπήκαν μπροστά στα μηχανήματα, με αποτέλεσμα να επέμβουν τα ΜΑΤ και να κάνουν χρήση χημικών.

Τα αδιέξοδα της Παιδείας μας

Μονόλογος

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2022-2023

ΕΝΑΡΞΗ:1^Ο ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Ο Θίασος Μοντέρνοι Καιροί, θα παρουσιάσει στη χειμερινή περίοδο 2022-2023,

“Τα Όρια”, ένα σύγχρονο Ρουμάνικο έργο των Μιχαέλα Μιχαΐλοβ και Ράντου Απόστολ, σε σκηνοθεσία Κώστα Νταλιάνη και με την Εβίτα Παπασπύρου σε ένα ερμηνευτικό στοίχημα…

Το έργο είναι ενταγμένο σε ένα διετές ευρωπαϊκό πρόγραμμα (Creative Europe) και ανεβαίνει ταυτόχρονα σε τρεις χώρες:

Στη Ρουμανία από το θέατρο  “Centrul de Teatru Educational Replika”

Στην Πορτογαλία από το θέατρο “teatro dos Aloes”

Στην Ελλάδα από το θέατρο “Μοντέρνοι Καιροί”

Στο πλαίσιο πολιτιστικών αλληλεπιδράσεων και ανταλλαγών, η ελληνική παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στις αρχές Οκτωβρίου, στο θέατρο Μοντέρνοι Καιροί, ενώ το φθινόπωρο του 2023, θα παιχτεί και στη Ρουμανία.

Επίσης η Ρουμάνικη παράσταση - από το θέατρο «Centrul de Teatru Educational Replika» - θα παρουσιαστεί για δύο ημέρες στο θέατρο Μοντέρνοι Καιροί πριν τα Χριστούγεννα.

“Τα Όρια”:

 Ένα τολμηρό, επίκαιρο έργο, με θέμα την Παιδεία και την Εκπαίδευση. Το έργο και η παράσταση, διεισδύουν στο καυτό αυτό ζήτημα με θάρρος και καυστικό χιούμορ. Προσπαθούν να φωτίσουν τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της Παιδείας, τον θεμέλιο αυτό λίθο κάθε κοινωνίας.

Θέτουν αλήθειες και ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις.

Μια ακτινογραφία του σχολικού περιβάλλοντος, μέσω της οποίας διακρίνουμε έναν δυσλειτουργικό οργανισμό.

Μία ηθοποιός, πολλοί ρόλοι… Μπροστά μας παρελαύνει μια ολόκληρη σειρά από διαφορετικά πρόσωπα, με διαφορετικές απόψεις γύρω από την Παιδεία. Συγκρούονται μεταξύ τους, αντιπαρατίθενται, καμμιά φορά καυγαδίζουν κιόλας. Όλα αυτά τα πρόσωπα ερμηνεύονται από μια ηθοποιό, σε ένα ερμηνευτικό μαραθώνιο.

Μέσα από το υπέροχο κείμενο του έργου, το καταλυτικό του χιούμορ και τις απόψεις και τα σχόλια σπουδαίων Εκπαιδευτικών και Δασκάλων από όλον τον κόσμο, φωτίζονται πολλές κακοδαιμονίες της Εκπαίδευσης, οι συγκρούσεις που αναπτύσσονται στο τετράγωνο μαθητή - γονέα - δασκάλου - κράτους και ο εγκλωβισμός των δασκάλων - καθηγητών μέσα στα γρανάζια του εκπαιδευτικού συστήματος.

Όλα αυτά έχουν όρια;

Πολλοί ρόλοι, μια ερμηνευτική πρόκληση

Ερμηνεύει η Εβίτα Παπασπύρου

Οι Συντελεστές:

Συγγραφείς: Μιχαέλα Μιχαΐλοβ και Ράντου Απόστολ

Μετάφραση: Τίνα Γιαννούλη

Δραματουργική επεξεργασία:: Κώστας Νταλιάνης, με τη συνεργασία της Εβίτας Παπασπύρου

Σκηνοθεσία: Κώστας Νταλιάνης

Σκηνικά - Κοστούμια: Αντώνης Χαλκιάς

Σκηνοθετική επιμέλεια κινηματογραφημένου υλικού : Κώστας Σταματόπουλος

Η Μουσική Επιμέλεια και οι Φωτισμοί είναι του σκηνοθέτη.

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Λάμπρου

Φωτογραφίες - Τρέιλερ παράστασης: Φώτης Πλέγας

Ακούγονται οι φωνές των ηθοποιών: Φάνιας Νταλιάνη, Βασίλη Γεωργοσόπουλου, Αντρέα Βελέντζα, Κατερίνας Κοντογούρη, Ειρήνης Δρακουλέλη, Κώστα Νταλιάνη

Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 10 λεπτά

ΕΝΑΡΞΗ: 1^Ο ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Οι Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη παρουσιάζουν στο Διεθνές Φεστιβάλ Τεχνών Αρχαίας Ολυμπίας την ανατρεπτική Ηλέκτρα του Ευριπίδη, σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Γιώργου Λύρα, με την Μαρία Κίτσου και τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο στους ρόλους της Ηλέκτρας και του Ορέστη αντίστοιχα. Στον ρόλο του Παιδαγωγού ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Η παράσταση θα δοθεί την Πέμπτη 11 Αυγούστου, στο θέατρο ΟΛΥΜΠΙΑ (Φλόκα), στις 21:30.

Η Ηλέκτρα του Ευριπίδη είναι ένα πρωτοποριακό και αμφιλεγόμενο έργο, γέννημα μιας εποχής όπου όλες οι βεβαιότητες έχουν γίνει αβεβαιότητες. Ο ποιητής δεν διστάζει να παρουσιάσει επί σκηνής τη δική του εκδοχή του μύθου, με τους ήρωές του σε έναν κόσμο ρεαλιστικής καθημερινότητας να θέτουν επιτακτικά ζητήματα πάνω στις έννοιες της εκδίκησης, της δικαιοσύνης, της ηθικής σύγκρουσης, του πάθους. Μια noir εκδοχή του μύθου, μια τραγωδία εκδίκησης αλλά ταυτόχρονα ένα έργο βαθιά, συγκλονιστικά ανθρώπινο. 

Όταν η Ηλέκτρα παρουσιάζεται το 413 π.Χ. η Αθήνα είναι κλονισμένη από τον μακρόχρονο Πόλεμο· σε λίγους μήνες θα έρθει και η οδυνηρή και ταπεινωτική ήττα στη Σικελική Εκστρατεία. Η Ηλέκτρα του Ευριπίδη, πρόδρομος των μεγάλων κειμένων του ελισαβετιανού θεάτρου και απαρχή του ψυχολογικού θεάτρου, βρίσκεται σε ένα επισφαλές σημείο σύγκλισης: εκεί που θεοί και άνθρωποι πρέπει να αναθεωρήσουν τον κόσμο τους σε μια εποχή αμφιβολίας και απομυθοποίησης. 

Η Ηλέκτρα ζει στο περιθώριο της πόλης και της ζωής, σε έναν ταπεινωτικό γάμο που της επέβαλαν. Ο Ορέστης, επικηρυγμένος από το Παλάτι, έρχεται για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του και τα δεινά του ίδιου και της αδελφής του, οδηγημένος από τον χρησμό του Απόλλωνα. Τα δύο αδέλφια βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιό τους για να αποκαταστήσουν την τάξη και να αποδώσουν, όπως πιστεύουν, δικαιοσύνη. Η σκοτεινή προσμονή της εκδίκησης και το χρέος που οδηγεί στη μητροκτονία θα γεννήσουν τη φρίκη και όχι τη λύτρωση. Για πρώτη φορά στον Ευριπίδη, ο φόνος διερευνάται σε σχέση με τις ψυχολογικές του συνέπειες. Η αναμέτρηση με το παράδοξο της ύπαρξης, τα θυελλώδη συναισθήματα, η ανατομία του ψυχισμού των ηρώων και τα καίρια και διαχρονικά διλήμματα καθιστούν την Ηλέκτρα έργο μοναδικά ανατρεπτικό και σύγχρονο.

Η ταυτότητα της παράστασης
Ηλέκτρα του Ευριπίδη

Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης

Σκηνοθεσία: Γιώργος Λύρας 

Δραματουργική συνεργασία: Ειρήνη Μουντράκη

Σκηνικά - Κοστούμια: Απόλλων Παπαθεοχάρης

Κίνηση: Θανάσης Ακοκκαλίδης

Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου 

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου 

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αναστασία Πανοπούλου

Φωτογραφίες παράστασης: Νίκος Ζήκος

Trailer παράστασης: Άλεξ Κωνσταντινίδης 

Poster artwork: Θοδωρής Λαλάγκας 

Δημόσιες σχέσεις παράστασης: Μαργαρίτα Δρούτσα 

Πρωταγωνιστούν: (με σειρά εμφάνισης)
Γεωργός: Γιώργος Δεπάστας

Ηλέκτρα: Μαρία Κίτσου 

Ορέστης: Δημήτρης Γκοτσόπουλος

Πυλάδης: Σπύρος Κυριαζόπουλος 

Γέροντας: Γιώργος Κωνσταντίνου

Άγγελος: Νίκος Λεκάκης

Κλυταιμνήστρα: Ιώαννα Μαυρέα

Διόσκουροι: Ιάσονας Παπαματθαίου - Αντώνης Σταμόπουλος 

Χορός: (αλφαβητικά) 

Φανή Αποστολίδου 

​​Κορίνα Θεοδωρίδου 

​​Πίνα Κούλογλου

​​Άννα Κωνσταντίνου

​​Γωγώ Παπαϊωάννου

​​Βάσια Χρήστου 

Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη 

 Διαρκεια: 90 λεπτά 

Τιμές Εισιτηρίων:

20€ κανονικό & 15€ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων, παιδικό, ΑΜΕΑ, πολυτέκνων)

Προπώληση εισιτηρίων στο viva.gr & σε επιλεγμένα τοπικά καταστήματα

Παρακολουθήστε το teaser: https://www.youtube.com/watch?v=60XpdYXIr-8

Θλίψη στον χώρο της μόδας, καθώς έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών ο γνωστός Ιάπωνας σχεδιαστής, Issey Miyake.

Ο «πρίγκιπας του πλισέ» όπως τον αποκαλούσαν «έφυγε» μετά από μάχη με τον καρκίνο και άφησε πίσω του μία λαμπρή καριέρα που διήρκεσε περισσότερο από μισό αιώνα.

Ήταν διάσημος για τα πλισέ ρούχα του, τις εκθέσεις και τη δημοφιλή σειρά αρωμάτων που περιελάμβανε το L’Eau d’Issey.

Την είδηση του θανάτου έκανε γνωστή υπάλληλός του στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Πέθανε το βράδυ της 5ης Αυγούστου», είπε αλλά δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες.

«Η κηδεία του έχει ήδη πραγματοποιηθεί και σε αυτή συμμετείχαν μόνο συγγενείς. Σύμφωνα με τις επιθυμίες του, δεν υπήρξαν σχέδια για δημόσια τελετή», ανέφερε η ίδια υπάλληλος.

Ποιος ήταν ο Issey Miyake

Γεννήθηκε στη Χιροσίμα το 1938 και ήταν μόλις επτά ετών όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες έριξαν την ατομική βόμβα στην πόλη, το 1945. Από την ακτινοβολία η μητέρα του πέθανε τρία χρόνια αργότερα. Ο ίδιος επέζησε αλλά περπατούσε κουτσαίνοντας.

Μεγαλώνοντας σπούδασε γραφιστική στο Tama Art University του Τόκιο και μετά την αποφοίτησή του μετακόμισε το 1965 στο Παρίσι, όπου εγγράφηκε στη διάσημη σχολή ραπτικής L’Ecole de la Chambre Syndicale de la Couture Parisienne.

Τα πρώτα βήματα στην καριέρα του τα έκανε το 1966, δουλεύοντας πίσω από τα παρασκήνια σε ατελιέ. Το 1970 ίδρυσε το Miyake Design Studio στο Τόκιο και αμέσως μετά άνοιξε την πρώτη του μπουτίκ στο Παρίσι.

Μέχρι τη δεκαετία του 1980, η καριέρα του βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη καθώς πειραματιζόταν με υλικά από πλαστικό έως μεταλλικό σύρμα, ακόμη και με βιοτεχνικό ιαπωνικό χαρτί.

Ο Issey Miyake ήταν ο πρώτος που συνδύασε την τεχνολογία με την ιαπωνική παράδοση και προήγαγε μια μόδα πρακτική, προσβάσιμη, που απευθύνεται σε όλους.

Εκτός από τα ρούχα του, ο Issey Miyake ήταν ευρέως γνωστός για τη συλλογή αρωμάτων. Το L’Eau d’Issey κυκλοφόρησε το 1992 και γνώρισε τεράστια επιτυχία. Ήταν εμπνευσμένο από το νερό και το ελαφρύ άρωμά του το έκανε best seller.

To 2006 o εκλιπών βραβεύτηκε με το Kyotoprize των Τεχνών και της Φιλοσοφίας. Στην ομιλία του ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως όταν στο Παρίσι συστηνόταν ως «σχεδιαστής μόδας», του ανταπαντούσαν ότι τον θεωρούσαν «δημιουργό ραπτικής».